Fragmentatie
Plastic breekt geleidelijk af tot steeds kleinere plasticdeeltjes. Al die kleine deeltjes vergaan nooit en zijn werkelijk overal: in water, grond en lucht.
Plastic in het milieu valt vroeg of laat uit elkaar in steeds kleinere stukjes. Microplastics zijn alle stukjes kleiner dan een halve centimeter maar vaak zó klein dat ze niet meer zichtbaar zijn voor het blote oog. Nanoplastics zijn zelfs onder de modernste microscopen nauwelijks te zien. Dit worden beide ook wel secundaire microplastics genoemd. Dan zijn er nog de microplastics als gevolg van slijtage, zoals vezels van synthetische kleding of slijpsel van autobanden, de primaire microplastics. Daaronder vallen ook de microplastics die door fabrikanten bewust aan verzorgingsproducten of verf worden toegevoegd omdat ze een bepaalde functie vervullen. Die microplastics komen via het afvoerputje of anderszins gemakkelijk in het milieu terecht.
Het is moeilijk om je een voorstelling te maken van de aantallen microplastics waarmee we met zijn allen het milieu vervuilen. Slijtstof van autobanden en kleding zijn na afgebroken zwerfplastic de grootste bron van primaire microplastics in het oppervlaktewater. In Nederland komt elk jaar zeventien miljoen kilogram slijtstof van autobanden in het milieu. Dat is 1 kilogram per inwoner. De gemiddelde wereldburger komt op 0,81 kg bandenslijpsel per jaar. Ook microplastics afkomstig van machinaal wassen en drogen van kleding is een grote en moeilijk te bestrijden bron. Elke vijf kilo was van synthetische kleding laat gemiddeld negen miljoen microvezels los die afgevoerd worden met het spoelwater.
Microplastics die in verzorgingsproducten zitten, spoelen bij gebruik met het afvalwater weg en belanden ten slotte in de oceaan. Dat kunnen er tot 100.000 zijn per scrubbeurt, leert Engels onderzoek. Grote cosmeticabedrijven hebben de afgelopen jaren wel de deeltjes van polyethyleen vervangen door alternatieven, die bedoeld zijn om mee te scrubben, maar vertellen er niet bij dat er nog tientallen andere microplastics in hun producten kunnen zitten. Polyethyleen zit in uiteenlopende cosmetica zoals eyeliners, mascara, lipsticks, poeders en huidverzorgingsproducten. De enige manier om klanten de garantie te geven dat verzorgingsproducten werkelijk vrij zijn van alle microplastics, is wanneer een merk dat zelf verklaart. De Look for the Zero, onderdeel van de internationale campagne Beat the Microbead, biedt deze mogelijkheid.
Plastic breekt geleidelijk af tot steeds kleinere plasticdeeltjes. Al die kleine deeltjes vergaan nooit en zijn werkelijk overal: in water, grond en lucht.
Sinds de jaren zestig worden visnetten van kunststofvezels gemaakt. Omdat ze niet vergaan worden onze zeeën en oceanen nu vervuild met plastic spooknetten.
Plastic vergaat niet en tegelijkertijd blijft de plasticproductie maar groeien. Dit zorgt voor een opeenhoping van plasticafval. Lees meer!